ის დღე წარმოუდგენლად საშინელი იყო, იყო გასროლის ხმა, აფეთქბა, ქმარმა დამიყვირა გადადი მანქანიდანო… – ასე იწყება ბიბისი-სთან ინტერვიუ უკრაინელი ვიქტორია კოვალენკოსი, რომელმაც ომის დაწყებიდან 2 დღეში ქმარი და შვილი დაკარგა. მას რუსმა ოკუპანტებმა ქალაქის დატოვების დროს ქმარი და 12 წლის შვილი თვალწინ მოუკლეს, ვიქტორია და მისი 1 წლის შვილი კი გადარჩნენ.
“ჩემმა უფროსმა ქალიშვილმა ვერონიკამ ყვირილი დაიწყო, რადგანაც გატეხილი შუშის ნამსხვრევმა თავი გამიჭრა და სისხლისგან ვიცლებოდი. ვერონიკამ ყვირილი დაიწყო, ხელები უკანკალებდა, ამიტომაც მის დამშვიდებას ვცდილობდი. მანქანიდან გადავიდა და უკან გავყევი. გადასვლისას დავინახე, როგორ დაეცა. როდესაც შევხედე, თავი აღარ ჰქონდა”, – ჰყვება ვიქტორია გამოცემასთან
12 მარტი იყო. დამირეკეს და მითხრეს: წამოდი, ნახავ, სად დაკრძალავენ. ერთი ყუთი შედარებით დიდი იყო, მეორე – შედარებით პატარა და ორი ჯვარი ნიშნებით. დავრჩით და ყუთების მიწით დაფარვა დავიწყეთ, მაგრამ სროლა დაიწყო და გავიქეცით ისე, რომ დამარხვა ვერ მოვასწარით. ძალიან საშიში იყო.
ამჟამად, ვიქტორია და ვარვარა ლვოვში უსაფრთხოდ არიან, თუმცა ამავე ინტერვიუში უკრაინელი ქალი იხსენებს, რომ ის და მისი ერთი წლის შვილი რუსებს 24 დღის განმავლობაში სარდაფში ჰყავდათ დატყვევებული და დიდი ხნის განმავლობაში საპირფარეშოში გასვლის უფლებასაც არ აძლევდნენ.
“რომ მოეცათ საშუალება პუტინისთვის მესროლა, ხელიც არ ამიკანკალდებოდა”, – ამბობს ვიქტორია BBC-სთან.
