11 მაისს თბილისის რეფერალურ საავადმყოფოში ხმაური იყო, ცოლ-ქმარი კლინიკის ხელმძღვანელობისა და მკურნალი ექიმისგან განმარტებებს ითხოვდა, სად იყო მათი ახალშობილი, რომელიც მათ კლინიკაში მკურნალობდა. ბავშვის დედა აცხადებს, რომ სოციალურმა მუშაკმა ჩვილი მშობლების დაუკითხავად გაიყვანა კლინიკიდან და მინდობით აღზრდაში სრულიად უცხო ადამიანს გადასცა. მშობლების თქმით, ისინი უყურებდნენ, ბავშვი როგორ მიჰყავდა დაცვის თანხლებით სოცმუშაკს საავადმყოფოდან, შეეცადნენ შვილთან მიახლოვებას, მაგრამ სოცმუშაკმა მასთან მიახლოების საშუალება არ მისცა. დღეს მშობლები კატეგორიულად ითხოვენ ახლშობილის დაბრუნებას. ამბობენ, რომ სოციალურად დაუცველები არიან, მაგრამ მათი მტკიცებით, ჩვილის გაზრდის საშუალება აქვთ. ამ საქმეში უკვე ჩაერთო ადვოკატი, რომელიც ოჯახის უფლებებს დაიცავს.
რა გახდა სოციალური მუშაკის მხრიდან ბავშვის ჩამორთმევის მიზეზი, რა დეტალებზე საუბრობს ადვოკატი და რას ყვებიან წყაროები. ასევე ცნობილი ხდება რომ დედას, რომელსაც ახალშობილი ჩამოართვეს პირველ ქორწინებიდან ორი შვილი ჰყავს, რომლებიც მინდობით აღზრდაში იმყოფებიან.
ბავშვის ჩამორთმევის დეტალებზე სოციალური მუშაკები კონფიდენციალობიდან გამომდინარე არ საუბრობენ, თუმცა ამბობენ რომ ოჯახი ფაქტის შესახებ ინფორმირებული იყო.
“ბავშვის სახელმწიფო მზრუნველობაში გადაყვანა მხოლოდ სოციალური მდგომარეობის გამო არ მომხდარა, არამედ შეფასდა რისკები. ხდება მშობლის უფლებების შეზღუდვა და არა ჩამორთმევა”, – განაცხადა მერი მაღლაფერიძემ.
როგორც კვირის პალიტრას წყარომ განუცხადა ბავშის ჩამორთმევის მიზეზი შეიძლება გამხდარიყო ის ფაქტი რომ, მარიამ გეთიაშვილი შვილებთან ერთად ქუჩაში მოწყალებას ითხოვდა:
“არაერთხელ გააფრთხილეს სოცმუშაკებმა, რომ ბავშვები არ გაეყვანა მოწყალების სათხოვნელად, მაგრამ ამის მიუხედავად მსგავსი კვლავაც ხდებოდა”, – განუცხადა კვირის პალიტრას წყარომ. მიუხედავად იმისა, ინტერვიუში დედა ამბობს, რომ ასეთი ფაქტი 3 წლის წინ იყო, მაგრამ როგორც ამბობენ, ბოლოს მარტშიც ნახეს მარიამ გეთიაშვილის 2 შვილი როგორ ითხოვდა მოწყალებას.
ბავშვებთან ერთად ქუჩაში მოწყალების თხოვნაზე მარიამ გეთიაშვილი ამბობს რომ ეს იყო წლების წინს.
“მაშინ ჩემი ბიჭი 4 წლის იყო, ჩემი მეუღლე ძალიან ცუდად გახდა, კომაში მყოფი საავადმყოფოში იწვა, მე და ჩემი შვილი ყველანაირი სარჩოს გარეშე დავრჩით. იძულებული გავხდი სამათხოვროდ ქუჩაში გავსულიყავი, რადგან არ მქონდა იმის საშუალება, ბავშვისთვის საჭმელი მეჭმია, არავის ვუსურვებ ამის გამოცდას, ძნელია როცა შვილი გეუბნება მშიაო და შენ საჭმელი არ გაქვს. მას მერე 3 წელი გავიდა, ბავშვი უკვე სკოლაში დადის, ახლა 7 წლის არის.”
როგორც კვირის პალიტრაში ვკითხულობთ, მარიამ გეთიაშვილს პირველ ქორწინებაში ორი შვილის გყავს, რომლები მინდობით აღზრდაში იმყოფებიან. ქალი ძალადობის მსხვერპლი, მიუხედავად ამისა და ის პირველ მეუღლესთან განქორწინებული არ არის.
“პირველი მეუღლე ძალიან მამწარებდა, ძალადობის მსხვერპლი ვიყავი. მასთან ცხოვრება შეუძლებელი იყო, ლოთი იყო სულ მცემდა. მასთან ორი გოგონა მყავს. დიახ, სოცაგენტებმა წაიყვანეს ბავშვები, ისინი სოფელში დედაჩემის მეზობლად მინდობით აღზრდაში ცხოვრობენ. როცა ჩავდივარ დედასთან, ვნახულობ ჩემს შვილებს. ეს ამ საქმესთან რა კავშირშია? კიდევ ვამბობ, ძალადობის მსხვერპლი ვიყავი. მეზობლებთნ ვიმალებოდი მაშინ 6 თვის მყავდა პატარა. 3 წლის პატარა ბავშვი რომ გავშორდი მაშინ გადაეცა ჩემი შვილები მზრუნველობის სამსახურს. დღეს დიდები არინ, უფროსი გოგო 13 წლის ხდება. 3 წლის და უფროსი 6 წლის იყო ბავშვები რომ წაიყვანეს.
მოხდა ისე, რომ ბავშვები სხვაგან გაიზარდნენ. ტყუილია რომ მე შვილებს ვამათხოვრებ. ჩემი შვილი დამიბრუნონ.”
აქვე ირკვევა რომ მარიამ გეთიაშვილი პირველი ქმრის გვარზეა, და იმის გამო რომ მეორე მეუღლესთან ქორწინებას ვერ ახერხებს ბავშები ყოფილი ქმრის გვარზე არიან:
“გეთიაშვილი ჩემი პირველი მეუღლის გვარია, ჩემი ნამდვილი გვარი ოდიშელიძეა, რომ გავთხოვდი გადავედი მეუღლის გვარზე, მასთან დღემდე განქორწინებული არ ვარ, არ მაძლევს თანხმობას, მეორე ქორწინებიდან უკვე 7 წლის შვილი მყავს და იმას კიდევ ჰგონია, რადგან ქორწინებაში ვარ მასთან, იმ მოძალადესთან დავბრუნდები. ეს გამორიცხულია. განქორწინებული არ ვარ, ამიტომ მეორე მეუღლესთნ გაჩენილი ჩემი სამი ბავშვიც ყოფილი მეუღლის გვარზეა. ახლა პატარა რომ გაჩნდა, იუსტიციის სახლში ჩემმა ქმარმა სცადა თავის გვარზე ჩაეწერა ბავშვი, მაგრამ უარი უთხრეს, იმასთან განქორწინებული არ არის ოფიციალურად და ამიტომ ვერ ჩაწერთ ბავშვს თქვენს გვარზეო, თორემ რომელ კაცს უნდა თავისი შვილები სხვის გვარზე იყვნენ. სასამართლოში მინდოდა მეჩივლა და ისე გამეკეთებინა განქორწინება, მაგრამ არ მაქვს იმის საშუალება, რომ ადვოკატი ავიყვანო. რასაც ვშოულობთ ყველაფერს ვახმართ ჩვენს შვილებს. შვილი წამართვეს და ახლა იმას ვყვირი, დამიბრუნეთ ჩემი შვილი.” – ამბობს მარიამ გეთიაშვილი კვირის პალიტრასთან საუბრისას
მარიამ გეთიაშვილისა და ალექსანდრე აბოვიანის უფლებებს იცავს არასამთავრობო ორგანიზაცია „პარტნიორობა ადამიანის უფლებებისათვის“. ამ ეტაპზე, ისინი საქმის დეტალებს სწავლობენ. როგორც ორგანიზაციის ხელმძღვანელი, ანა აბაშიძე რადიო თავისუფლებასთან ამბობს საქმეში ზედაპირზე დევს ერთ-ერთი მთავარი პროცედურული დარღვევა, რაც გულისხმობს იმას, რომ მშობლებმა ამ დრომდე არ იციან, კონკრეტულად რის გამო გადაიყვანეს მათი შვილი სახელმწიფო ზრუნვის დაწესებულებაში. მისივე თქმით მათ შეიძლება სასამართლო დავა დაიწყონ.