კომპოზიტორი გომარ სიხარულიძე 77 წლისა გარდაიცვალა. გომარ სიხარულიძე წლების განმავლობაში პუშკინის სახელობის პედაგოგიური ინსტიტუტის მუსიკალური კათედრის გამგე იყო.
დაწერილი აქვს არაერთი მუსიკალური ნაწარმოები როგორც ფორტეპიანოსთვის, ასევე კამერულ-ვოკალური და საგუნდო ნაწარმოებები.
მას ეკუთვნის საესტრადო სიმღერები – “იმერული ბალადა”, “გურია”, “დონ კიხოტი ზურიკელა”, “გაზაფხული”; შექმნილი აქვს მუსიკა სპექტაკლების, ანიმაციური ფილმებისა და მხატვრული კინოფილმებისათვის (“ჩარი–რამა”, “გამინაწილე სითბო”, “ყველაზე სწრაფები მსოფლიოში”).
გომარ სიხარულიძე ქუთაისში1942 წლის 4 მარტს, მუსიკოსების გიორგი (გოგი) და მარიამ სიხარულიძეების ოჯახში დაიბადა . 1949-1959 წლებში სწავლობდა ქუთაისის მ. ბალანჩივაძის სახელობის სამუსიკო სკოლა-სასწავლებელში საგუნდო განყოფილებაზე, პედაგოგ გიორგი კემულარიას კლასში, სასწავლებელში, რომელთანაც ასევე ორგანულად იყო დაკავშირებული მისი მამის, ულამაზესი ტენორის, ბატონ გიორგი(გოგი) სიხარულიძის პედაგოგიური მოღვაწეობა და ძმის, გერმანიაში მოღვაწე ცნობილი მევიოლინე ვიტალი სიხარულიძის მოსწავლეობის პერიოდი. 1964 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორია საგუნდო-სადირიჟორო, ხოლო 1976 წელს კომპოზიციის სპეციალობთ. შრომითი საქმიანობაც ქუთაისში დაიწყო, გუნდის ლოტბარად და ხალხური საკრავების პედაგოგად. შემედგ მთელი მისი ცხოვრება, საზოგადოებრივი, შემოქმედებითი და პედაგოგიური საქმიანობა თბილისთან იყო დაკავშირებული.1966 წლიდან დაიწყო აქტიური შემოქმედებითი მოღვაწეობა, როგორც კომპოზიტორმა; შექმნილი აქვს მუსიკა სპექტაკლების, მხატვრული კინოფილმებისა და ანიმაციური ფილმებისთვის; მრავალფეროვანია მისი შემოქმედებითი მემკვიდრეობა; დაწერილი აქვს ნაწარმოებები ფორტეპიანოსთვის, ასევე კამერულ-ვოკალური და საგუნდო ნაწარმოებები.
ბატონი გომარი ჩვენი ქალაქის და სასწავლებლის დიდი მეგობარი და გულშემატკივარი გახლდათ; მის სიყვარულს და თანადგომას ვგრძნობდით ყველგან და ყოველთვის, იქნებოდა ეს სასწავლებლის გასვლითი საანგარიში თუ საიუბილეო საღამოები, ქუთაისისთვის მნიშვნელოვანი კულტურული ღონისძიებები. განსაკუთრებით გააქტიურდა ეს ურთიერთობები მას შემდეგ, რაც ქუთაისის მესხიშვილის თეატრს სათავეში ჩაუდგა მისი ვაჟი, უნიჭიერესი ქართველი რეჟისორი გიორგი სიხარულიძე. ბატონი გომარი, თავის ოჯახთან ერთად, სისტემატურად ჩამოდიოდა და ესწრებოდა თეატრის პრემიერებს, ეამაყებოდა და აბედნიერებდა ქუთაისის, მისი სასწავლებლის და თეატრის წარმატებები.