სამოქალაქო სექტორის წარმომადგენელი ლიკა ბასილაია-შავგულიძე არესტოვიჩის ინტერვიუს ეხმაურება, რომელიც მან ლატინინასთან გააკეთა. ის სრულად იზიარებს მის ნათქვამს
“ურდო მხოლოდ ნაწილია იმისა, რაც მოსკოვიდან მოდის: ჯერ კიდევ მონღოლებამდე რუსეთის ჩრდილო-აღმოსავლეთში იყო ასეთი “ჭაობის სამეფო”, რომელიც სიკვდილის კულტით ცხოვრობდა. კანიბალიზმით ერთობოდნენ. კარგად ვიცი ქვეცნობიერი და ვგრძნობ არქეტიპებს…
ამ სამეფოში ადამიანებს წამებით კლავდნენ, სიამოვნებდათ იმანაციების სურნელი, რომელსაც ნაწამები ადამიანების ორგანიზმი სიკვდილის პროცესში გამოყოფოდა. თან სულერთი იყო ვის კლავდნენ, საკუთარს თუ სხვისას…როდესაც კიევის მთავრები იქ ჩავიდნენ, მთელი ეს სიკვდილის სამეფო გარეთ გამოუშვეს, ამასთან გვაქვს საქმე და ჩვენვე უნდა დავამთავროთ ეს საშინელება. ზუსტად ამ ჭაობის სამეფოს სიკვდილის კულტი არის მოსკოვის ისტორიის ღერძი, რასაკვირველია, იქ სხვადასხვა პერიოდებიც იყო, მაგრამ, შეხედეთ, ამ კულტის ზიკურათი კრემლშია, იქ წევს კაცი, რომელმაც უამრავი ადამიანი დახოცა, კედლებში წვანან ადამიანები, ვინც ასევე უამრავი მოკლა …
ბუჩაში ასე იქცეოდნენ, რადგან ასეთები არიან! ჩვენ საქმე გვაქვს უძველეს ბოროტებასთან, რომელიც მონღოლებამდე პერიოდისაა. მონღოლებისგან მათ შეიძინეს რკინის დისციპლინა, სამხედრო უნარები და ცოდნა, ცენტრალიზაცია, ბევრი აიღეს ბიზანტიისგანაც რასაკვირველია, თუმცა მართლმადიდებლობაც კი იქ მოიწამლა კანიბალიზმის ამ საზარელი კულტით, რომელიც იმ შემზარავი ჭაობებიდან გამოვიდა. კიდევ ევროპელებისგან ტანსაცმელი აიღეს.. ასე რომ საწყისი მონღოლური, ტანსაცმელი ევროპული, რომლითაც ევროპელებს ხიბლავენ, მაგრამ არსი არის აბსოლუტურად მხეცური, შავი, ბნელი, რომელიც ადამიანში ყველაზე საზარელ ინსტინქტებს აღვიძებს.
აი ამასთან გვაქვს საქმე. სიკვდილის კულტი, მკვდარი ჯარისკაცის კულტი, მკვდარი გმირის კულტი, დანაკარგის კულტი – ის შეიძლება დღეს მოდერნიზებული იყოს, მაგრამ არსში იგივეა, რაც ჭაობის სამეფოს ბინადრებს ჰქონდათ”- ალექსი არესტოვიჩი ლატინინასთან ამბობს, და მოუსმინეთ აუცილებლად, ზუსტად თუ არ “ბაზრობდეს”, რაც არის მე დამახრჩოს ჭაობის შამანმა თუ გინდათ :))))
პ.ს. კიდევ ბევრ საინტერესოს ამბობს ამავე თემაზე. რაზეც ალბათ ბევრს გვიფიქრია რუსი ჯარისკაცების სიმხეცის ამოხსნას როცა ვცდილობდით.” | წერს ლიკა ბასილაია-შავგულიძე
