მთელი საღამოა ვფიქრობ, დამეწერა თუ არა, ბოლომდე ვერ გადავწყვიტე, მაგრამ მაინც ვიწყებ წერას. იმიტომ არ ვწერ, რომ ვინმემ მაქოს/მადიდოს, არამედ ჩემი ფიქრები მინდა გაგანდოთ. ფიქრები, რომლებმაც დღეს საზოგადო სახე მიიღო და დარწმუნებული ვარ, მარტო ჩემთვის არა.
თქვენ იცით ვინ არიან ნამდვილი გმირები? ერთი შეხედვით ჩვეულებრივი ადამიანები, მაგრამ მათ მიერ გავლილმა გზამ ისინი ყველაზე ძლიერ, მებრძოლ, თავდადებულ ადამიანებად აქცია და არცაა გასაკვირი, რომ საქართველოს არაერთი თავდადებული გმირი ჰყავს. გმირები, რომლებმაც სიცოცხლე მიუძღვნეს საქართველოს ერთიანობას.
თქვენ ფიქრობთ, რომ მათ არ ეშინოდათ? შიში ყველა ნორმალური ადამიანის თვისებაა, მაგრამ მათ გადააბიჯეს ამ შიშს და ღირსეულად განაგრძეს თავიანთი საქმე.
გმირებად არ იბადებიან, გმირები ხდებიან. ყველა დავიბადეთ, მაგრამ, დარწმუნებული ვარ, ერთეულებს აქვს გმირული სულისკვეთება და მებრძოლი ხასიათი.
დიახ, ერთეულებს. დავიჯერო, ყველა წავიდოდა საქართველოს დასაცავად? არა.
წავიდნენ მხოლოდ ისინი, ვისაც მართლა გული შესტკიოდათ საქართველოზე. ქვეყანაზე, რომელსაც ყოველდღე ჭამდა რუსეთი, მზაკვრული ხერხებით ცდილობდა ჩვენს განადგურებას.
რაღა დაგიმალოთ და შეძლო – მან არაერთი გმირი წაგვართვა, არაერთი დედა შემოსა შავებში, ბავშვებს მშობლები წაართვა, ფაქტობრივად, მომავლის რწმენა წაგვართვა…
იძულებული გახადეს გამსახურდია და მისი მომხრეები თბილისი დაეტოვებინათ, ,,კანონიერი ქურდები” გააბატონეს, ისინი ეხმარებოდნენ აფხაზ სეპარატისტებს და შედეგად – 1993 წლის 27 სექტემბერს სოხუმი დაეცა. ერთ დროს ყველაზე მდიდარი მხარე 300 ათასზე მეტმა საქართველოს მოქალაქემ დატოვა, რომლებსაც დღესაც დევნილობაში უწევთ ყოფნა. რა გასაკვირია, რომ პოსტსაბჭოური საქართველოსთვის კონფლიქტის შედეგები ძალიან მძიმე აღმოჩნდა. ქვეყანამ მიიღო უდიდესი მსხვერპლი, უმძიმესი ფინანსური და ფსიქოლოგიური ზიანი.
კიდევ არ გჯერათ, რომ
რუსეთი ოკუპანტია? კიდევ არ გჯერათ, რომ რუსეთმა შეიწირა ჩვენი გმირები?
,,ჰაკი აძბა” მაინც გეცოდინებათ.
თურმე, არაფერი ყოფილა იმაზე კარგი, როდესაც გმირებს ზრდი. გმირებს, რომლებიც ამ ბრძოლას შეეწირნენ, მაგრამ იცი, რომ მათი სახელი ძალიან, ძალიან დიდხანს შემორჩება ისტორიას.
ვერ გადმოვცემ რას ვგრძნობდი დღეს, როდესაც ვუყურებდი როგორ დასტიროდა მშობლები 27 წლის წინ, აფხაზეთის ომში დაღუპულ გმირ შვილს – ბესოს.
ბევრი რამ ითქვა მასზე, ვინც იცნობდა ყველამ იცოდა მისი სამშობლოზე უზომო სიყვარულის შესახებ. მან ყველაზე კარგ ეტაპზე, სტუდენტობაზე, თქვა უარი და სხვა ახალგაზრდებთან ერთად საქართველოს მთლიანობას შეწირა თავი.
დღეს ვხედავდი როგორი მძიმე იყო მშობლისთვის შვილის საფლავზე ტირილი, მაგრამ ასევე ვხედავდი გმირი შვილის მშობლებს! ბესო გმირია! გმირია მასთან ერთად დაღუპული ყველა ახალგაზრდა, გმირები არიან ისინი, რომლებიც დღესაც იბრძვიან ამ დამპლური იმპერიის წინააღმდეგ.
დღეს ერთმა ძალიან კარგმა ადამიანმა მითხრა, ყველას ბოლო სიკვდილიაო, მაგრამ გმირულად სიკვდილი უკეთესია!
დიდება გმირებს! მადლობა გმირების მშობლებს!
და რუსეთი ოკუპანტია!
მაგდა ჯიშკარიანი
სტუდენტი