რაშია ბედნიერება – მე-19 საუკუნის ბოლოს, სუფრაზე დაწერილი და შემდეგ წითელი ძაფით ნაქარგად ქცეული აზრები ქუთაისურ ოჯახში თითქმის ორი საუკუნეა ინახება და რელიქვიადაა ქცეული.
ამ ისტორიული სუფრის შესახებ წერს სოციალურ ქსელში ჟურნალისტი ნანული ცხვედიანი:
“150 წლის სუფრა ჩემი თანაკურსელის სახლში!
სოფელ გელათში, ჩვენი დიდებული მონასტრის ახლოს, ლოლიტა კეზევაძისა და რეზო ქარაზანაშვილის ოჯახში, უნიკალური ნივთი ინახება. ეს არის მე-19 საუკუნეში ამოქარგული სუფრა.
… ყველაფერი, დაახლოებით, ასე დაიწყო: 150 წლის წინათ ვინმე ქუთათელმა ბანოვანმა სუსანა პეტრეს ასულმა ქუთათელაძე – ლორთქიფანიძისამ თავისი მეგობრების წრეში დასვა რიტორიკული შეკითხვა:”რაშია ბედნიერება?” ოჯახში სხვადასხვა დროს მოსულმა სტუმრებმა თეთრ ზეწარზე წრიულად გაკეთებული მოკლე წარწერებით უპასუხეს, კნეინა ლორთქიფანიძისამ კი შემდგომ ეს წარწერები საკუთარი ხელით, მეწამული ფერის ძაფით ამოქარგა. ნიჭიერმა ქალმა შუაში, დიდი მხატვრული ასოებით, თავისი შეკითხვა მოათავსა.
შთამომავლობა ძლიერ უფრთხილდებოდა ამ უნიკალურ სუფრას და, აი, რამდენიმე თაობის მონაცვლეობით, ასე მოაღწია ჩემს თანაკურსელ ლოლიტა კეზევაძემდე. დიდი ბებიის ბებიის ნაქონი ისტორიული ნივთი საპატიო ადგილზე ჰკიდია. ლოლიტას და რეზოს გადაწყვეტილი აქვთ, სუფრას რესტავრაცია გაუკეთონ და ჩარჩოში ჩასვან, რომ კიდევ მრავალი წლით გაუხანგრძლივონ სიცოცხლე.
ტილოზე ამოქარგული ფრაზები 150 წლის წინანდელი ქართული საზოგადოების ფიქრებსა და იდეალებს გამოხატავს. ზოგს ბედნიერებად თავისუფლება მიაჩნია, ზოგს – სამშობლოს წინსვლა, დაჩაგრულის ცხოვრების გაუმჯობესება, სწავლა – განათლება, მეცნიერება,”ჯანმრთელობა და კაცობა-ადამიანობა”, ტკბილი ძილი, საწადელის მიღწევა და ა. შ. სხვები ბედნიერებას ხედავენ სიყვარულში, ერთგულებაში, “ყოველისფრის” მიღწევაში, სულის სიმშვიდეში. ზოგს ლექსადაც გამოუთქვამს. მაგალითად, ვინმე ი. ქავთარაძე წერს:” ქართველს ქართვლობა რომ შერჩეს, არ გაითქვიფოს ერებად, რომ ჩვენი ია არ დაჭკნეს, მე ჩავთვლი ბედნიერებად .”
სურათზე: სუსანა ლორთქიფანიძის უძველესი სუფრა.
Nanuli Tskhvediani
2022 წლის 7 სექტემბერი. გელათი.” – წერს ჟურნალისტი ნანული ცხვედიანი სოციალურ ქსელში.