მას შემდეგ, რაც საქართველოში კორონავირუსის 9 შემთხვევა დადასტურდა და გაირკვა, რომ დაინფიცირებულებს შესაძლოა კონტაქტი ქონოდათ სხვა ადამიანებთანაც, საზოგადოებაში განხილვის საგნად იქცა, დასჯადია თუ არა მსგავსი ქმედება.
საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 132 მუხლი, ითვალისწინებს განსაკუთრებით საშიში ინფექციური დაავადების გავრცელების შემთხვევაში სამართლებრივ დევნას. თუმცა, კორონავირუსის შემთხვევაში მსგავსი მსჯელობა არამართებულია. იმ შემთხვევაში თუ პიროვნება მაღალი რისკის შემცველი ქვეყნიდან დაბრუნდა და მან არ მიმართა თვითიზოლაციას, გამოდის რომ, მან რეკომენდაცია არ გაითვალისწინა. რეკომენდაციის უგუნებელყოფა თავისთავად არ ნიშნავს კორონავირუსის გაზრახ გავრცელებას, რადგან ამ შემთხვევაში, პიროვნებამ არ შეიძლება დადასტურებულად (ლაბორატორიული დადასტურების გარეშე) იცოდეს, რომ მას კორონავირუსი აქვს. ხოლო თუ პაციენტს კორონავირუსი ლაბორატორიულად დაუდასტურდა, ეს თავისთავად ნიშნავს იმას, რომ ის მედიკოსების ხელშია და იზოლირებულია.
საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 132 მუხლის თანახმად, თუ პიროვნება მეორე ადამიანს, განსაკუთრებით საშიში ინფექციური დაავადების შეყრის საშიშროებას შეუქმნის, მას ჯარიმა/გამასწორებელი სამუშაო ან 6 თვიდან- 1წლამდე შინაპატიმრობა ემუქრება.
თუ პიროვნების ქცევის შედეგად,მეორე პიროვნებას განსაკუთრებით საშიში ინფექციური დაავადება შეეყრება, მას ჯარიმა/გამასწორებელი სამუშაო/ შინაპატიმრობა 1-დან -2 წლამდე ან 2 წლით თავისუფლების აღკვეთა ემუქრება.
თუ მსგავსი დანაშაული ჩადელია ორი ან მეტი პირის მიმართ ან თუ პიროვნებამ წინასწარი შეცნობით ორსული ქალის ან არასრულწლოვნის მიმართ ჩაიდინა მსგავსი ქმედება, მაშინ მას ჯარიმა ან თავისუფლების აღკვეთით ვადით ორიდან ხუთ წლამდე ემუქრება.
primetime.ge